Skamieniałości, (skamieliny, fosylia) to szczątki wymarłych roślin i zwierząt, a także ślady ich aktywności życiowej utrwalone w osadach skalnych w procesie fosylizacji (kamienienia). Dostarczają nam one wiedzy o dużej różnorodności i rozwoju życia w przeszłości. Są dla nas ludzi świadectwem zmian jakie dokonywały się i dalej dokonują na naszej planecie (środowisko, klimat).

Skamieniałości dzielą się na trzy typy:

• skamieniałości właściwe - szczątki organizmów zachowane w skałach, najczęściej spotykane (np. kości, zęby, odciski skóry, sierści, twarde skorupy),
• skamieniałości śladowe (ichnofosylia) - ślad działalności życiowej zwierzęcia (np. drążenia w osadzie, odchody, tropy),
• skamieniałości kompletne - czasami w stanie niemal niezmienionym, również z tkankami miękkimi, zostały zachowane w taki sposób dzięki szczególnym warunkom panującym w środowisku (zamrożenie, zakonserwowanie - jak w przypadku zamarzniętych mamutów na Syberii i Alasce lub ugrzęzłych i na zawsze uwięzionych zwierząt w stwardniałej smole słynnych asfaltowych jeziorek w La Brea niedaleko Los Angeles, USA.) Skamieniałości takie znajduje się bardzo rzadko.

Terminem skamieniałość przewodnia oznacza się szczątki organizmów żyjących w krótkim (w skali geologicznej) czasie, występujących jednocześnie na znacznych obszarach kuli ziemskiej. Do takich skamieniałości można zaliczyć na przykład trylobity, amonity, otwornice, graptolity, konodonty.

Żywa skamieniałość to pojęcie używane w stosunku do żyjących gatunków czy też grup roślin oraz zwierząt znanych ze skamieniałości i nie mających bliskich żyjących krewnych. Gatunki określane tym terminem przeżyły masowe wymieranie w przeszłości i ograniczają się do jednego lub kilku gatunków.

Na stronie znajdują się głównie skamieniałości z terenów polodowcowych Polski, lecz nie brakuje również przedstawicieli fauny i flory z różnych miejsc świata. Okazy zostały pogrupowane systematycznie na poszczególne typy, od najprostszych do bardziej złożonych form życia.

Od autora

Witam wszystkich. Nazywam się Jarosław Kulik.
Moje zainteresowanie skamieniałościami zaczęło się od znalezienia maleńkich fragmentów belemnitów na brzegu jeziora w Wilamowie na Warmii w 1992 roku. Ciekawość świata sprawiła, by poszukać odpowiedzi na pytanie, jakie sobie wtedy zadawałem… Co to jest? To samo pytanie tak jak przed laty stawiam sobie zawsze, kiedy coś nowego znajdę. Moją kolejną radością było spostrzeżenie, że nie jestem sam ze swoimi zainteresowaniami. Mojego kolegę Daniela też zainteresowały skamieniałości. Od tej pory razem staramy się dzielić pasją. Każdy wyjazd w teren dostarcza nam często nowych znalezisk, ale też ciekawych i zaskakujących spostrzeżeń…

Czy to nie wspaniałe, że możemy odkrywać i podziwiać coś czego już nie ma? Być pierwszymi co mogą namacalnie oglądać cuda przyrody z czasów, kiedy jeszcze na ziemi nie było człowieka? Zwierzęta i rośliny skrycie schowane w skałach przetrwały miliony lat aż do naszych czasów, aby mogły zostać przez nas poznane. Osobiście uważam, że każdy może brać udział w odkrywaniu i poznawaniu przyrody, nie tylko tej ożywionej. Trzeba być ciekawym świata, ale również Stwórcy, który to wszystko wymyślił, a chęci na pewno nie zabraknie :) Ważne jest też umieć dzielić się swoimi odkryciami z innymi :)