SKAMIENIAŁOŚCI NARZUTOWE REGIONU ŁÓDZKIEGO,
WARMIŃSKIEGO I POMORSKIEGO

Kilka słów o stronie "Skamieniałości - życie przed milionami lat"

Na stronie prezentujemy skamieniałości narzutowe z plejstoceńskich osadów polodowcowych w Polsce. Zbiór liczy 1030 okazów. Większość zebraliśmy na terenie województwa łódzkiego oraz warmińsko-mazurskiego. W naszych zbiorach mamy też kilka okazów z pomorskiego. (Rys.1). Pogrupowaliśmy je systematycznie na poszczególne typy, od najprostszych do bardziej złożonych form życia oraz ustawiliśmy według czasu geologicznego. Najstarsze skamieniałości zaprezentowane na stronie to ichnofosylia z kambru, najmłodsze natomiast to mięczaki oraz rośliny nasienne z okresu miocenu.

Zamieściliśmy informacje o miejscach znalezienia skamieniałości, poszukiwania ich w terenie oraz metodach preparacji. Przedstawiamy ciekawostki dotyczące niektórych prezentowanych przez nas okazów.

Tworzymy naszą stronę z pasją i zamiłowaniem do paleontologii, już od 11 lat dzieląc się zdobytą wiedzą i doświadczeniem, jednocześnie ciągle się ucząc i rozwijając.
Serdecznie zapraszamy do odwiedzania strony, Jarosław Kulik i Daniel Wybrański.

Co to są skamieniałości, skamieliny, fosylia?

Skamieniałości (skamieliny, fosylia) to szczątki wymarłych roślin i zwierząt, a także ślady ich aktywności życiowej utrwalone w osadach skalnych w procesie fosylizacji (kamienienia). Skamieniałości dostarczają nam wiedzy o początkach rozwoju życia na Ziemi, różnorodności gatunków w przeszłości. Skamieniałości są też świadectwem zmian jakie dokonywały się i dalej dokonują na naszej planecie np. (katastrofy kosmiczne - impakty, geologiczne, biologiczne, stosunkowo szybkie zmiany klimatu powodujące masowe wymierania). Tylko niewielka część dawnej fauny i flory zachowała się w formie skamieniałości, większość zgineła bezpowrotnie.

Skamieniałóści dzielą się na następujące typy:

skamieniałości właściwe, strukturalne - szczątki organizmów zachowane w skałach, najczęściej spotykane (np. kości, zęby, twarde skorupy muszli, fragmenty skóry, sierści);
- odciski - negatywy powierzchni ciała organizmów lub twardych części skamieniałości;
- ośródki - naturalny odlew po skamieniałościach właściwych (np. wypełnienie po muszli ślimaka);
skamieniałości śladowe (ichnofosylia) - ślad działalności życiowej zwierzęcia (np. drążenia w osadzie, odchody, tropy);
skamieniałości kompletne - czasami w stanie niemal niezmienionym, również z tkankami miękkimi, zostały zachowane w taki sposób dzięki szczególnym warunkom panującym w środowisku, np. zamrożenie jak w przypadku zamarzniętych mamutów na Syberii i Alasce, a także szczególnym okolicznościom, np. uwięzienie żywego zwierzęcia w żywicy drzew (bursztynie). Skamieniałości kompletne znajduje się bardzo rzadko.

W naszych zbiorach zaprezentowanych na stronie znajdują się wszystkie typy skamieniałości.

Co to są skamieniałości narzutowe?

W epoce lodowcowej obszar gór skandynawskich przykryty był w całości pod lodem. Ogromne lodowce górskie (Fot.1) łączyły się ze sobą tworząc z czasem lądolód skandynawski (Rys.2), który rozszeżając się dotarł na terytorium Polski. Niósł on ze sobą znaczną ilość osadów skalnych różnego typu oraz frakcji. Transportował również duże głazy (Fot.2). Taki materiał przeniesiony w lodzie na znaczną odległość od miejsca macierzystego nazywany jest narzutowym.

Skamieniałości narzutowe z osadów polodowcowych północnej i centralnej Polski pochodzą z wychodni skał osadowych , czyli skał znajdujących się na powierzchni (Rys.3), poderwanych i przytransportowanych z obszaru niecki Bałtyku oraz państw nadbałtyckich takich jak Estonia (Fot.3), Szwecja (Fot.4). Materiał narzutowy zawierający skamieniałości może występować w osadach polodowcowych w formie pojedynczych skał (narzutniaków, eratyków) lub kier lodowcowych (porwaków) czyli dużych kompleksów skał osadowych (np. iłów z anonitami, wapieni, margli, osadów z bursztynami czy węgli brunatnych), niekiedy zajmujących obszar kilku kilometrów.

Dzięki tak bogatemu depozytowi skał pozostawionych przez lądolód skandynawski, możemy dziś poznawać skamieniałości, których miejsca macierzyste znajdują się setki kilometrów od terytorium Polski i są często niedostępne dla przeciętnego pasjonata paleontologii.

Co to są skamieniałości przewodnie?

Pojęciem skamieniałości przewodnie nazywamy szczątki organizmów żyjących w krótkim (w skali geologicznej) czasie, występujących jednocześnie na znacznych obszarach kuli ziemskiej. Do skamieniałości przewodnich można zaliczyć na przykład trylobity, amonity, otwornice, graptolity, konodonty.

Co to jest żywa skamieniałość?

Żywa skamieniałość to pojęcie używane w stosunku do żyjących gatunków czy też grup roślin oraz zwierząt. Zachowują one podobieństwa do gatunków kopalnych oraz nie mają bliskich żyjących krewnych. Gatunki określane terminem żywa skamieniałość przeżyły masowe wymieranie w przeszłości i ograniczają się do jednego lub kilku gatunków.
Po więcej informacji zapraszamy do działu o żywych skamieniałościach [przejdź do strony].

Co to jest fałszywa skamieniałość?

Fałszywa skamieniałość to pojęcie używane do określenia minerału lub mineralizacji, która przypomina skamieniałość. Do takich można zaliczyć np. sferolity krzemionkowe, dendryty manganowe powstałe na powierzchni skały, przypominające odciski roślinne (Fot.5). W inwentarzu skał narzutowych można spotkać również takie fałszywe skamieniałości.